Iezerlo (zommerfeest)
Nargens kleurt de luchten zo mooi
de horizon, een deur eiken gevormde vêrentooi
ùt gesteuge gebrom van ‘ne melkmachine klunk.
De zönne kump op, ‘ne geteling zunk
den voggel is an de viefde bundel, ut zesde couplet
uut de toon dût een holtdoeve een endjen wieter met um met
Ovveral roek e’j ‘ne zommerse geur
in de weide loopt wat schimmen zonder kleur
deur de mist zeet e’j ut ze neet an
maor ut bunt de roodbonten van onzen buurman
De bakker is wakker maor de rest is nog te röste
of leever ‘ezegt; dee likt nog veur de pöste
‘ne haze rent deur ‘ne weide, met alles wat rest
van wat dree dage feestterrein is ‘ewest
Ût jaorlijkse feest dat iederene kent
en een fazante fladdert langs, de leûge tent
Donderdag hef ut feest al an ‘evangen
met trekkers en wagens met tekkere behangen
de meziek veurop naor de koning ophalen
Dan naor de weide terugge in grote getalen
Met een drankje, een stuk vleis op ùt vuur
en de stampende meziek is ùt al zo één uur
Vri’jdags kump ùt luie zweet ok wal los
Een ende fietsen ovver paedjes en deur bos
deur ‘ne rieken umgeving, met nog mear kansen
En daornao meziek waorop da’j kûnt dansen
as de lesten naor huus gaot is ùt de hane dee kraeijt
dan is ùt zaoterdag, de dag waor ùt eigenlijk um draeijt
Iederene dee maor kan kump met goeien zin
want dizzen dag kump der ‘ne ni’je koning of koningin
De playbackshow was lange ut begin wal 25 jaor
De spellekes, de meziek en de vöggel staot klaor
Ondertussen be’jpraoten; wat doe i’j teggenswoardig deerne?
Da bunt miene kinder jao .. en of ik nog wat drinke? Jao geerne!
En wat zeg e’j .. wee gaot der trouwen?
Maor dee war’n toch an ’t verbouwen?
De tied geet ha’d en dan vült al ut leste schot
Oh verduld, ik geleuf da w’ feliciteren mot
De sjerp geet ovver met een plechtig gebaar
‘ne glimlach, bewondering, hoo krie’j ‘t veur mekaar!
Daor mot op ‘edronken worden Hi Ha Ho
en de buurte geet versieren, as koninklijk kado
Tiedens ut aovendfeest geet ùt nog effen helemaol los
en ùt feest kump an een ende teggen de rand van dat bos
Dan brûk den dreumigen dag an waor ik ‘t verhaal met begon
den zingende voggel en opkommende zon
Mensen wordt wakker met né glimlach um de mond
der komt der wat b’j de weide, ondertussen blûkt ‘ne hond
Dan, tiedens ùt wegruumen van de leste pröttel en zooi
wördt deur menig persoon verzucht; “wat was dat wear mooi”
Wiljo Brusse
augustus 2017
1. |
 |
|
2. |
 |
|
3. |
 |
|
4. |
 |
|
5. |
 |
|
6. |
 |
|
7. |
 |
|
8. |
 |
|
|
|
9. |
|
10. |
 |
|
11. |
 |
|
12. |
 |
|
13. |
 |
|
14. |
 |
|
15. |
 |
|
16. |
 |
|
17. |
 |
|
18. |
 |
|
19. |
 |
|
20. |
 |
|
21. |
 |
|
22. |
 |
|
23. |
 |
|
24. |
 |
|
25. |
 |
